Czy Wszechświat miał początek?

14 grudnia 2007 na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego odbyła się konferencja pt. "Współczesne kontrowersje wokół początków wszechświata", zorganizowana przez Sekcję Filozofii Przyrody Instytutu Filozofii UKSW. Była to 11 konferencja z cyklu "Filozoficzne i Naukowo-Przyrodnicze Elementy Obrazu Świata", organizowanych przez Sekcję FP od 1996 roku. Wśród kilkudziesięciu uczestników konferencji byli naukowcy i studenci z kilku ośrodków naukowych Polski i z zagranicy.

Doc. dr hab. Grzegorz Wrochna z Instytutu Problemów Jądrowych w Świerku zwrócił uwagę, że pomiary promieniowania tła kosmicznego, określanie częstości występowania pierwiastków, badanie struktury galaktyk w skalach miliardów lat świetlnych to rutynowe narzędzia, które pozwalają naukowcom precyzyjnie mierzyć minione własności młodego Wszechświata liczącego 380 000 lat, a więc 3% wieku obecnego. "Znane prawa fizyki pozwalają nam ekstrapolować ten obraz aż do bilionowych części sekundy od zaistnienia Wszechświata - mówił doc. Wrochna

W laboratoriach potrafimy odtwarzać warunki, jakie wtedy panowały". Nowe teorie pozwalają sięgać jeszcze dalej. Im dalej wstecz, tym szybciej wydają się biec wydarzenia. Kolejne epoki trwają coraz krócej: 13 mld lat, 200 mln lat, 380 tys. lat, 3 minuty, miliardową sekundy, a w każdej dzieje się tyle co w poprzedniej. "Ile jeszcze takich epok odkryjemy? Czy ta hierarchia ma kres? Niektóre rozważania teoretyczne sugerują, że zostało jeszcze tylko 2-3 kroki, ale w tym ostatnim pojęcie czasu traci swój sens" - dodaje fizyk eksperymentator.

Na podobne kwestie zwrócił uwagę prof. dr hab. Krzysztof Meissner z Instytutu Fizyki Teoretycznej UW przedstawiając zagadnienie granicy wiedzy naukowej i niemożności sformułowania na gruncie obecnie znanych praw fizyki odpowiedzi na pytanie: czy Wszechświat miał początek? Fundamentalnym elementem współczesnego obrazu świata staje się pytanie, czy Wszechświat jest odwieczny czy też miał określony początek? Być może Wszechświat ma skończony i dobrze już znany wiek, ale jego początek wymyka się w ciągu kolejnych, coraz krótszych epok, gdzie samo pojęcie początku traci sens. (PAP)