Coraz lepiej rozumiemy rozmowy delfinów

Liz Hawkins z Southern Cross University w Lismore w Australii przez trzy lata prowadziła badania delfinów butlonosych, zamieszkujących na zachód od australijskich wybrzeży. Wyniki przedstawiła na zebraniu Towarzystwa Badania Ssaków Morskich, które miało miejsce w grudniu w Kapsztadzie.

Udało jej się wyodrębnić około 200 różnych gwizdów wydawanych przez delfiny i powiązać je z konkretnym zachowaniem tych ssaków. "Ich komunikowanie się jest niezmiernie złożone, zawierające różne konteksty. W tym sensie można je nazwać językiem" - mówi Hawkins. Wiadomo było, że delfiny posługują się gwizdami, które służą za swego rodzaju imiona. Dzięki nim mogą być rozpoznawane przez inne osobniki. Niestety, znaczenie pozostałych gwizdów były zagadką. Hawkins nagrała 1647 różnych gwizdów.

Analizując początkową częstotliwość, długość trwania i końcową częstotliwość, wyodrębniła 186 różnych typów gwizdów. 20 z nich powtarzało się szczególnie często. Badaczka powiązała część gwizdów lub ich typów z konkretnymi zachowaniami, takimi jak żerowanie czy odpoczynek. Zidentyfikowała również dźwięk wydawany zwykle przez osobnika, który się zagubił. "Można ten dźwięk rozumieć: Hej, jestem tutaj! Gdzie jest reszta?" - tłumaczy Hawkins.

Kiedy zaś delfiny bawiły się, skacząc na falach pozostawionych przez łódź naukowców, ich odgłosy znaczyły tyle, co dziecięce "Hurrra!" - dodaje. Inna badaczka delfinów, Melinda Rekdahl z University of Queensland w Australii, potwierdza, że sposób komunikacji tych zwierząt jest skomplikowany. Dodaje, że delfiny hodowane przez ludzi są bardziej "gadatliwe" niż dziko żyjące.(PAP)