Najwyższe zwierzę świata, żyrafa, może należeć nie do jednego, a co najmniej do sześciu gatunków. Mówią o tym najnowsze badania genetyczne. Obecnie uważa się, że żyrafy reprezentują jeden gatunek, w obrębie którego występują liczne podgatunki.
Tymczasem autorzy raportu opublikowanego w "BMC Biology" powołują się na badania genetyczne, według których Afrykę zamieszkuje co najmniej sześć gatunków żyraf.
Autorzy badania zwracają uwagę także na wyraźne, zależne od miejsca występowania zwierząt, zróżnicowanie koloru sierści żyraf żyjących w rejonie Afryki subsaharyjskiej, co pozwala podejrzewać, że zaszła wśród nich izolacja reprodukcyjna - nie krzyżują się między sobą. "Wyniki badań były niespodzianką, ponieważ choć żyrafy różnią się wyglądem, to jeśli umieścisz je w ogrodzie zoologicznym, to swobodnie się między sobą rozmnażają" - powiedział David Brown, główny autor badania i genetyk z University of California Los Angeles (UCLA).
Naukowcy ustalili też, że żyjące najbliżej siebie dwa podgatunki żyraf rozdzieliły się ewolucyjnie w okresie między 0,5 a 1,5 mln lat temu. Jeden z nich to Giraffa camelopardalis reticulate z północy Kenii - wyróżniają ją rudawe, zaokrąglone cętki; druga to Giraffa camelopardalis tippelskirchi z Kenii południowej. Nie ma co prawda rzek czy lasów, które zapobiegałyby spotykaniu się i krzyżowaniu ich grup. W izolacji reprodukcyjnej tych dwóch grup rolę odegrał pewien proces ewolucyjny - ocenia Brown.
Jak wyjaśnia, za tę separację mogą odpowiadać różnice w ekologii obu grup lub wręcz selekcja płciowa. "Samice Giraffa camelopardalis tippelskirchi może patrzeć na samca Giraffa camelopardalis reticulate i myśleć: Nie podobasz mi się, nie chcę się z tobą zadawać" - tłumaczy Brown. Odkrycie tej izolacji jest dość zaskakujące, ponieważ żyrafy bardzo łatwo się przemieszczają. Często tereny wypasu ich grup obejmują nawet kilkaset kilometrów kwadratowych.
Bez problemu przemieszczają się one na duże odległości, od 50 do 300 km, co oznacza łatwość kontaktu różnych ich populacji. Brown zwrócił uwagę na skutki tych badań dla ochrony żyraf. Jego zdaniem, stosowane dotychczas "wrzucanie wszystkich gatunków żyraf do jednego worka" nie pozwalało dostrzec, że niektóre z gatunków są w bardzo złej sytuacji. "Niektóre z ich populacji liczą zaledwie kilkaset osobników i wymagają natychmiastowej ochrony" - podkreślił. W ostatniej dekadzie liczba tych wielkich zwierząt zmniejszyła się o 30 proc. i wynosi obecnie mniej niż sto tysięcy.
Naukowcy mają nadzieję, że nowy sposób klasyfikacji pomoże w ochronie najbardziej zagrożonych grup tych zwierząt, jak choćby Giraffa camelopardalis peralta. Ostatnich 160 takich osobników żyje w Afryce zachodniej i środkowej. Dorosła żyrafa waży ponad tonę i osiąga nawet sześć metrów wysokości. Jej język może mierzyć do 45 cm. Dzięki długim nogom zwierzęta te rozwijają prędkość do 55 km na godzinę. (PAP)
poleca:
