Największy torbacz Australii był poligamistą
Wśród żyjących 100 tys. lat temu diprotodontów, największych torbaczy kontynentu australijskiego, panowała poligamia. O badaniach prowadzonych przez australijskiego naukowca - informuje serwis internetowy ScienceDaily.
Przeciętny diprotodont ważył 2.5 tony, mierzył zaś 1.8 m
wysokości i 3.5 m długości. Mimo że był najokazalszym
przedstawicielem australijskiej megafauny z okresu plejstocenu,
bardzo długo niewiele było o nim wiadomo.
Ponieważ naukowcy znajdowali szkielety diprotodontów różnej
wielkości, postawiono hipotezę, że dzieliły się one na kilka
gatunków. "Tradycyjnie przyjmowano, że istniało osiem gatunków
diprotodontów" - wyjaśnia dr Gilbert Price z University of
Queensland, który przez ostatnich kilka lat prowadził badania
skamieniałości tych torbaczy.
Naukowiec odwiedził największe muzea historii naturalnej na
świecie, w których zbiorach znajdowały się skamieniałości
diprotodontów. Na podstawie swoich badań doszedł do wniosku, że
wszystkie okazy należały do jednego gatunku.
Jak tłumaczy badacz, całe zamieszanie z podziałem diprotodontów
na gatunki spowodowane było tym, że znajdowane skamieniałości były
fragmentaryczne. Poza tym zasadniczo były w dwóch rozmiarach: duże
albo bardzo duże.
Jednak łatwo jest wytłumaczyć różnice w wielkości szkieletów.
"Tak jak u wielu obecnie żyjących zwierząt, również u
diprotodontów różnice w wielkości ciała zależały od płci. Samice
mogły być średnio o jedną trzecią mniejsze od samców" - tłumaczy
Price.
Badania Price'a rzuciły nowe światło na zachowanie diprotodontów.
Jak wyjaśnia badacz, w przypadku większości żyjących torbaczy, u
których występują różnice w wielkości ciała uzależnione od płci,
samców jest mniej w populacji w stosunku do samic.
"Prawdopodobnie również diprotodonty wykazywały podobną strategię
rozrodczą. Wskazówki pochodzące z analizy skamieniałości sugerują,
że populacje diprotodontów były liczebnie zdominowane przez
samice" - podsumowuje Price.
Artykuł opisujący wyniki badań naukowiec opublikował w piśmie
"Zoological Journal of the Linnean Society".(PAP)
ostatnia zmiana: 2008-07-14
poleca:
