Dolmusze (dolmuş) obsługują nie tylko ruch między niedaleko od siebie położonymi miejscowościami, lecz służą również jako komunikacja miejska. Są świetnym uzupełnieniem sieci połączeń autobusowych, chociaż podróż w nich jest całkowicie odmienna – tłok i chaotyczna jazda są w wypadku dolmuszów codziennością (dolmuş znaczy dosłownie „pełny”, „zapchany”). Dolmusze to przeważnie mikrobusy, ale w niektórych miastach (jak np. Bursa) są to również samochody osobowe. Taryfa za przejazd jest z góry ustalona, czasami cennik wisi przy kierowcy. Miejsca docelowe wypisane są na tablicy z boku lub przy przedniej szybie. Zapłacić można przy wsiadaniu, podczas jazdy albo po jej zakończeniu. Kierowca wyrusza zazwyczaj dopiero wtedy, gdy zbierze się komplet pasażerów, chociaż zdarza się również, że dolmusze mają określony rozkład jazdy. Wsiąść do dolmusza możemy w każdej chwili – wystarczy machnąć ręką, zresztą na ten znak
zatrzymają się nam nawet duże autobusy kursowe, a bilet kupimy wtedy u obsługi. Chcąc wysiąść w jakimś nietypowym miejscu, mówimy kierowcy: Müsait bir yerde duru musunuz? (Czy mógłby pan zatrzymać się gdzieś tutaj?) lub po prostu durun (proszę zatrzymać).