Słodkości zarezerwowane dla pszczół
Słodszym i gęstszym nektarem wyróżniają się kwiaty, które zapylają pszczoły, od tych, które zapylają motyle. Wiąże się to z techniką, jaką owady stosują przy piciu nektaru - twierdzą matematycy z USA na podstawie zbudowanych przez nich modeli.
Badacze z Massachusetts Institute of Technology (MIT) stworzyli modele matematyczne, w których wzięli pod uwagę, jak zachowują się właściwości nektaru - lepkość i gęstość - wraz ze zmieniającym się stężeniem cukru. Mogli w ten sposób stwierdzić, jaka metoda picia nektaru jest najlepsza przy określonym poziomie cukru.
Motyle i ćmy piją nektar korzystając z wąskiej trąbki, tymczasem pszczoły posługują się językiem, który mogą wsunąć do miodników roślin. W czasie pobierania nektaru istnieje niebezpieczeństwo, że owady zostaną zaatakowane, więc technika musi być jak najbardziej efektywna.
Słodszy nektar zapewnia więcej
energii, jest bardziej kaloryczny, ale też jest trudniejszy do przetransportowania.
Modele Amerykanów w zestawieniu z obserwacjami laboratoryjnymi wykazały, że idealne stężenie cukru w przypadku pszczół wynosi 50-60 proc., a w przypadku motyli - 30-40 proc. Wartości występujące w naturalnym środowisku są trochę niższe - 35 proc. dla pszczół i 20-25 proc. dla motyli.
"Systemy biologiczne są zoptymalizowane, ale zewnętrzny obserwator nie zawsze wie, po co" - skomentował prof. John Bush z wydziału matematycznego MIT.
Z punktu widzenia roślin ważne jest, aby poszczególne owady odwiedzały właściwe kwiaty, co zwiększa prawdopodobieństwo zapylenia, a tym samym umożliwia zwieńczoną sukcesem reprodukcję. Może się niebawem okazać, że inne części roślin też są specjalnie przystosowane do tego, aby zwabić właściwe owady odpowiedzialne za zapylenie. Dla przykładu, naukowcy uważają, że wzory na kwiatach widoczne jedynie w ultrafiolecie mają za zadanie przyciągać pszczoły. (PAP)
poleca:
