Szkolnictwo wyższe we Francji obejmuje szereg instytucji funkcjonujących równolegle, lecz posiadających różną strukturę, różne warunki wstępu, a przede wszystkim różne cele. Usługi w zakresie kształcenia na tym poziomie oferują trzy typy instytucji: uniwersytety, instytucje publiczne o charakterze administracyjnym (etablissements publics a caractere administratif, EPA) podlegające właściwym ministrom oraz prywatne instytuty lub szkoły wyższe (instituts ou ecoles superieures prives). Instytucje te oferują następujące typy kształcenia:
programy akademickie;
kursy przygotowujące (classes preparatoires) do 'grandes ecoles' (CPGE), prowadzone w lycees;
'grandes ecoles ” (szkoły elitarne)
sekcje dla dyplomowanych techników (sections de techniciens superieurs - STS);
ecoles specialisees.
Studia wyższe pod względem warunków wstępu podzielone są na:
programy akademickie na uniwersytetach (z wyjątkiem akademickich instytutów technologicznych
instituts universitaires de technologie, IUT), warunkiem wstępu na które jest posiadanie świadectwa maturalnego baccalaureat;
programy studiów w ramach CPGE, STS, IUT oraz ecoles specialisees, gdzie o rozpoczęciu nauki decydują procedury naboru studentów oparte na systemie aplikacji. Decydujące w procesie selekcji są: rodzaj świadectwa maturalnego, które posiada kandydat oraz oceny z ostatnich dwóch lat nauki w lycee;
grand ecoles, najbardziej prestiżowe szkoły wyższe, na które rekrutacja odbywa się na podstawie egzaminu konkursowego, do którego uczniowie przygotowują się podczas dwuletnich zajęć w klasach CPGE;
programy studiów w instituts universitaires de formation des maftres (IUFM), t.j. instytucjach szkolnictwa wyższego, administracyjnie związanych z jednym lub dwoma uniwersytetami i oferujących krótkie studia nauczycielskie w pełnym wymiarze, o przyjęciu na które decydują procedury naboru studentów posiadających już zazwyczaj dyplom licencjata (licence).
Wdrożenie "Reformy LMD (Licence-Master-Doctorat)" w ramach realizacji celów Procesu Bolońskiego i dostosowywania struktury francuskiego systemu szkolnictwa wyższego do systemu europejskiego prowadzi do powstania nowej trójstopniowej struktury studiów (licence-master-doctorat) na poziomie szkolnictwa wyższego:
dyplomy uzyskiwane po dwóch latach studiów pomaturalnych (post-baccalaureat), odpowiadających 120 punktom ECTS: dyplom w dziedzinie technologii (DUT, diplóme universitaire de technologie), tytuł dyplomowanego technika (BTS, brevet de technicien superieur), dyplom ukończenia studiów wyższych (DEUG, diplome d’etudes universitaires generales), oraz dyplom w dziedzinie nauk ścisłych i technicznych (DEUST, diplóme d’etudes universitaires scientifiques et techniques). Dyplomy są wydawane jedynie na życzenie studenta jako kwalifikacje pośrednie.
dyplomy uzyskiwane po trzech latach studiów pomaturalnych (post-baccalaureat), odpowiadającym 180 punktom ECTS: państwowy dyplom w zakresie technologii specjalistycznych (DNTS, diplóme national de technologie specialisee), licence professionnelle oraz licence;
dyplomy uzyskiwane po pięciu latach studiów pomaturalnych (post-baccalaureat), odpowiadających 300 punktom ECTS: zawodowy dyplom magistra; dyplom magistra w dziedzinie badań naukowych;
dyplomy
uzyskiwane po ukończeniu studiów pomagisterskich (3-letnich):
dyplom doktora.