Więcej danych o potężnym bolidzie

13 czerwca b.r. około godziny 19:15, nad północną Polską

zaobserwowany został bolid o dużej jasności, widoczny na zupełnie jasnym jeszcze niebie (tzw. bolid dzienny). Jednocześnie na znacznym obszarze wokół Trójmiasta słychać było silny, głuchy grzmot, będący akustycznym następstwem zjawiska.

 

Zebraniem relacji świadków i analizą danych zajął się Przemysław

Żołądek - prezes Sekcji Fotograficznej Pracowni Komet i Meteorów (PKiM), jeden z kierowników projektu Polskiej Sieci Bolidowej (Polish Fireball Network - PFN).

 

W sposób mniej lub bardziej bezpośredni udało się uzyskać w miarę kompletne relacje od pięciu świadków. W dwóch przypadkach jest to proste potwierdzenie pojawienia się bolidu, a w trzech pozostałych - obszerny opis, który został wykorzystany do wykonania opracowania. Są to relacje z Poznania, Starogardu Gdańskiego i Sopotu.

 

Ze względu na całkowicie jasne niebo, nie pracowały jeszcze

stacje bolidowe polskiej sieci PFN i zjawisko nie zostało

zarejestrowane przez kamery. Analiza oparta o relacje

przypadkowych świadków jest niestety obarczona dużymi błędami, ale mimo wszystko udało się wyciągnąć kilka wartościowych wniosków.

 

Obserwatorzy opisywali zjawisko jako zielone i jasnozielone,

które przemierzyło spory obszar nieba w czasie około 2-3 sekund. W pewnym momencie miał nastąpić wyraźny błysk, po którym

zarejestrowano fragmentację.

 

Wraz z pojawieniem się bolidu, na znacznym obszarze wokół

Trójmiasta słyszalne były efekty akustyczne. Grzmot słyszano w

Gdańsku, Gdyni, Sopocie, Redzie, Rumii, Wejherowie, Pruszczu

Gdańskim, a nawet w oddalonej o prawie 60 km Kościerzynie. W

oparciu o dane uzyskane od obserwatorów udało się wstępnie

zrekonstruować trajektorię bolidu.

 

Bolid rozpoczął się nad Bałtykiem na wysokości około 90-95

kilometrów. Obiekt szybko przemieszczał się na południowy-wschód i wleciał nad Polskę niemal 30 kilometrów na zachód od Władysławowa.

Następnie przeleciał nieco na północ od Gdyni, wlatując nad Zatokę Gdańską. Mniej więcej w okolicach Gdyni, na wysokości 30-40 kilometrów, doszło do fragmentacji ciała, która była źródłem silnych efektów akustycznych i błysku. Po rozpadzie, fragmenty meteoroidu kontynuowały lot, znikając już po drugiej stronie Zatoki, w okolicach Nowego Dworu Gdańskiego. Wysokość końcowa zawierała się w granicach 25-30 km.

 

Czy zjawisko mogło dać spadek meteorytu? Z jednej strony jego

jasność była bardzo duża - szacuje się, że obiekt był od

kilkunastu do kilkudziesięciu razy jaśniejszy od Księżyca w pełni.

Z drugiej jednak strony, z relacji świadków wynika, że ciało

poruszało się z prędkością 30-40 km/s, co jest wielkością zbyt

dużą, by meteoroid mógł przetrwać przejście przez atmosferę (PAP).