Hatszepsut w Toronto

Polacy prowadzą badania w Deir el-Bahari od 1961 roku. Pierwsze dwie dekady prac prowadzono pod kierownictwem prof. Kazimierza Michałowskiego, który jest również uznawany za twórcę polskiej szkoły archeologii śródziemnimorskiej.

Podczas prac odnaleziono, wcześniej nieznaną świątynię Totmesa III, która jest usytuowana w sąsiedztwie budowli sakralnej Hatszepsut. Pośród gruzów znaleziono monumentalny posąg tegoż władcy, zachowany w niemal idealnym stanie. Można go obecnie podziwiać w Muzeum Luksorskim.

Oprócz regularnych wykopalisk prowadzone są równocześnie prace konserwatorskie i restauratorskie. Co ciekawe wiele dekorowanych bloków pochodzących z tych świątyń znajduje się obecnie w magazynach Królewskiego Muzeum Ontario.

Przed Polakami pracowali tutaj liczni badacze, ale ich działania były raczej związane z dokumentacją i wykopaliskami niż konserwacją. Przykładowo Jean-Françis Champollion przekopiował teksty hieroglificzne z Głównego Sanktuarium Amona-Re. Prawdziwe prace wykopaliskowe rozpoczął jednak August Mariette – twórca egipskiej Najwyższej Rady ds. Starożytności, następnie Edouard Naville z Egypt Exploration Fund, potem Herbert E. Winlock z Metropolitan Museum of Art.

Wydawać by się mogło, że po kilkudziesięciu latach prac polskiej ekspedycji nie można spodziewać się ciekawszych odkryć. Nic bardziej mylnego. W 2005 roku pod posadzką kaplicy Hatszepsut znaleziono grób Padiamone, wezyra z czasów XXV dynastii. O niemniej interesujących odkryciach i dokonaniach polskich specjalistów z ostatniego sezonu opowie kierujący misją w świątyni Hatszepsut od 1999 roku - dr Zbigniew Szafrański.

Szczegóły dotyczące wykładu dostępne na stronie internetowej Royal Ontario Museum: http://www.rom.on.ca/programs/lectures/index.php?ref=showinfo&program_id=3359(PAP)