Coraz mniej chomików
Przez ostatnie 40 lat, na mapie Polski, zmniejszył się o 75% obszar występowania chomika europejskiego. W skali Europy jest to zagrożony gatunek.
Badaniem chomika europejskiego od lat zajmują się dr Joanna Ziomek z
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i dr Agata Banaszek z
Uniwersytetu w Białymstoku. Ich zainteresowanie tym gatunkiem wynika z
faktu, że chomik przez ostatnie 40 lat drastycznie zmniejszył obszar
występowania i zagęszczenie populacji w zachodniej i centralnej Europie,
a aktualnie proces ten przebiega także w krajach Europy Wschodniej.
Chomik
do lat 70-tych XX wieku występował na terenie centralnej i wschodniej
Polski. Stanisław Surdacki, który prowadził badania w latach 1953-1970,
stwierdził obecność tego gryzonia na 1176 stanowiskach, najwięcej w
południowo-wschodniej części kraju. Badania dr Ziomek i dr Banaszek
przeprowadzone po 2000 roku pokazały, że obszar występowania chomika w
naszym kraju zmniejszył się o 75 proc.
Największa koncentracja
stanowisk znajduje się aktualnie na pograniczu Wyżyny Lubelskiej i
Roztocza oraz na Wyżynie Małopolskiej. Preferencje siedliskowe chomika
są ściśle powiązane z jego trybem życia. Gryzonie te wybierają do budowy
nor przeważnie głębokie warstwy iłu i lessu. Aktualnie główne obszary
występowania chomika w Polsce pokrywają się z występowaniem czarnoziemów
oraz głębokich gleb lessowych lub gleb składających się z mieszanki
lessu i gliny, obszar ten stanowi Pas Wyżyn Środkowych.
Chociaż
chomik jest gatunkiem zagrożonych w skali kontynentu, w Europie jest
klasyfikowany przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody jako gatunek
najmniejszego ryzyka zaniku. Naukowcy postulują zmianę jego statusu
ochronnego w Europie, gdyż z braku wystarczających danych został on
niewłaściwie oceniony. W Polsce badaczki również postulowałyśmy o zmianę
obecnego statusu chomika europejskiego z "nieznany" na "zagrożony". Od
1999 roku chomik jest w naszym kraju chroniony w ramach Konwencji
Berneńskiej i Dyrektywy Siedliskowej UE, a od 2004 roku zgodnie z prawem
krajowym jest objęty ochroną ścisłą i wymaga ochrony czynnej.
Duże
zagrożenie dla przetrwania gatunku spowodowane jest czynnikami
antropogenicznymi: zalesianiem terenów porolnych, ich urbanizacją,
powstawaniem sieci nowych dróg, a także zmianą systemu uprawy,
intensyfikacją prac polowych i chemizacją. Dla izolowanych populacji
presja drapieżników może stanowić jeden z głównych czynników
ograniczających liczebność. Bardzo gwałtowne ograniczenie zasięgu w
Polsce może być także konsekwencją niekorzystnych dla chomika zmian
klimatycznych.
Czynnikiem odpowiedzialnym za pogorszenie
warunków siedliskowych jest prawdopodobnie ocieplenie klimatu, rozumiane
przede wszystkim, jako obserwowana ostatnio niestabilność zim. Chomik w
głębokiej norze łatwo przetrwa mroźną zimę hibernując, wybudzając się
tylko sporadycznie i korzystając rzadko ze zgromadzonych zapasów. Brak
mroźnych zim powoduje, że hibernacja jest krótka, okresy wybudzania
coraz dłuższe, a zgromadzone zapasy szybko ulegają wyczerpaniu. Brak
wegetacji na polach sprawia, że chomik nie może ich uzupełnić.
Zdaniem
badaczek, możliwe, że wszystkie czynniki ograniczające liczebność
populacji działają synergicznie. Działania konserwatorskie muszą być
więc bardzo zdecydowane i każdy czynnik, któremu można przeciwdziałać
musi być wzięty pod uwagę, gdyż zawsze pozostanie niekorzystne
oddziaływanie czynnika klimatycznego, na który nie mamy wpływu. Według
nich zmiana statusu gatunku na zagrożony oraz włączenie go do "Polskiej
Czerwonej Księgi Zwierząt" zwiększy szansę na uzyskanie funduszy na
ochronę chomika europejskiego i szeroką akcję edukacyjną z tym związaną.
Dla ochrony chomika edukacja ekologiczna jest bardzo istotna,
bowiem rolnicy są przekonani o szkodliwości tego gatunku i wciąż go
zwalczają. Działania edukacyjne prowadzone przez Ziomek i Banaszek na
stanowiskach badań odniosły pozytywne rezultaty; wielu rolników
przychylniej zaczęło traktować chomiki występujące na ich polach, gdy
dowiadywali się, że jest to gatunek zagrożony wyginięciem i podlegający
ochronie. (PAP)
ostatnia zmiana: 2011-03-15