Astronomowie znają dwa główne typy supernowych, jednak badania międzynarodowego zespołu wskazują na istnienie nowej podkategorii tych obiektów, którą można określić mini-supernowymi.
"Supernowa typu Iax to w zasadzie mini-supernowa" mówi Ryan Foley, stypendysta na Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics (CfA), który jest głównym autorem publikacji przyjętej do druku w czasopiśmie naukowym "The Astrophysical Journal".
Zespół badawczy zidentyfikował 25 obiektów pasujących do nowej kategorii supernowych. Żaden z przypadków nie wystąpił w galaktyce eliptycznej (galaktyki takie zawierają stare gwiazdy), co sugeruje, że supernowe typu Iax występują w młodych układach gwiazd.
Naukowcy szacują, że supernowe typu Iax powinny stanowić około jedną trzecią liczby supernowych typu Ia. Nie obserwuje się ich jednak tak dużo, gdyż są sto razy słabsze. Jako prototypowy przykład takiej supernowej uznano wybuch supernowej SN 2002cx
W składzie zespołu badawczego są głównie astronomowie ze Stanów Zjednoczonych, ale także z Chile i Chin. Badacze mają nadzieję zaobserwować tysiące mini-supernowych typu Iax za pomocą teleskopu Large Synoptic Survey Telescope (LSST) o średnicy 8,4 metra, którego budowa jest planowana w północnym Chile. LSST będzie teleskopem do wykonywania przeglądów całego nieba. (PAP)
grafika: Artystyczna wizja układu gwiazd przed wybuchem supernowej typu Iax. Materia z gorącej, helowej gwiazdy (po prawej) spływa do węglowego/tlenowego białego karła (po lewej), który ukryty jest wewnątrz dysku akrecyjnego. Źródło: Chrisitne Pulliam / CfA.